تلسکوپ فضایی جیمز وب واقعا گذشته را می بیند؟ ، پاسخی جالب به یک پرسش مهم - وبلاگ نرم افزار سریر

به گزارش وبلاگ نرم افزار سریر، در دوازدهم ژوئیه، تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) با انتشار نخستین تصویر خود، تاریخ ساز شد؛ عکسی پر از جواهرات که به عنوان عمیق ترین تصویری که تا به امروز از کیهان گرفته شده، شناخته می گردد.

به گزارش وبلاگ نرم افزار سریر و به نقل از لایو ساینس، تلسکوپ فضایی جیمز وب علاوه بر نگاهی دورتر نسبت به هر رصدخانه و تلسکوپ پیش از خود، ترفند دیگری هم در آینه هایش دارد.

این تلسکوپ می تواند دورتر از هر تلسکوپ دیگری در زمان نگاه کند و ستارگان و کهکشان های دوردست را رصد کند که 13.5 میلیارد سال پیش ظاهر شده اند.

این چگونه امکان پذیر است؟ چگونه یک ماشین می تواند به گذشته نگاه کند؟ در پاسخ باید گفت که این جادو نیست؛ فقط طبیعت نور است.

دانشمندان ناسا در سایت وب تلسکوپ شرح دادند: تلسکوپ ها می توانند ماشین های زمان باشند. نگاه کردن به فضا مانند نگاه کردن به گذشته است. این موضوع جادویی به نظر می رسد، اما در واقع بسیار ساده است: نور برای رسیدن به ما به زمان احتیاج دارد تا در فواصل وسیع فضا طی کند.

تمام نوری که می بینید از چشمک زدن ستارگان دور تا درخشش لامپ میزتان چند سانتی متر دورتر، زمان می برد تا به چشمان شما برسد. خوشبختانه، نور به طرز شگفت انگیزی سریع حرکت می نماید، بنابراین هرگز متوجه زمان حرکت آن از چراغ میز به چشمان تان نمی شوید.

با این حال، وقتی به اجسامی نگاه می کنید که میلیون ها یا میلیاردها کیلومتر دورتر هستند، همانطور که بیشتر اجرام در آسمان شب هستند، نوری را می بینید که راه طولانی را طی نموده تا به شما برسد.

برای مثال خورشید را در نظر بگیرید. این ستاره به طور میانه 150 میلیون کیلومتر از ما فاصله دارد. این بدان معناست که نور خورشید حدود 8 دقیقه و 20 ثانیه طول می کشد تا به زمین برسد. بنابراین، وقتی به خورشید نگاه می کنید (البته هرگز نباید مستقیما به آن نگاه کنید)، آن را همانطوری که بیش از 8 دقیقه پیش ظاهر شده است، می بینید، نه آنطور که اکنون به نظر می رسد؛ به عبارت دیگر، شما 8 دقیقه قبل تر را تازه می بینید.

سرعت نور برای نجوم آنقدر مهم است که دانشمندان ترجیح می دهند برای میزان گیری فواصل زیاد در فضا از سال نوری به جای مایل یا کیلومتر استفاده نمایند. یک سال نوری مسافتی است که نور می تواند در یک سال طی کند: تقریبا 9.46 تریلیون کیلومتر.

به عنوان مثال، ستاره قطبی، در فاصله 323 سال نوری از زمین قرار گرفته است. هر زمان که این ستاره را می بینید، در اصل نوری را دیده اید که بیش از 300 سال قدمت دارد.

بنابراین، شما حتی برای تماشا گذشته به یک تلسکوپ فوق العاده احتیاج ندارید، بلکه می توانید با چشمان غیرمسلح نیز این کار را انجام دهید. اما برای نگاه واقعی به گذشته (مثلا به ابتدای دنیا)، ستاره شناسان به تلسکوپ هایی مانند JWST احتیاج دارند. جیمز وب نه تنها می تواند روی کهکشان های دور زوم کند تا نور مرئی که از میلیون ها سال نوری دورتر می آید را مشاهده کند، بلکه می تواند طول موج هایی از نور را که برای چشم انسان نامرئی است، مانند امواج مادون قرمز، جذب کند.

بسیاری از چیزها، از جمله انسان، گرما را به عنوان انرژی مادون قرمز ساطع می نمایند. این انرژی را نمی توان با چشم غیرمسلح دید. اما هنگامی که امواج مادون قرمز با تجهیزات مناسب مشاهده می شوند، می توانند بعضی از سخت ترین اجرام را در کیهان آشکار نمایند.

به گفته ناسا، از آنجایی که تابش مادون قرمز طول موج بسیار بیشتری نسبت به نور مرئی دارد، می تواند از منطقه ها متراکم و غبارآلود فضا عبور کند، بدون اینکه پراکنده یا جذب گردد.

بسیاری از ستاره ها و کهکشان ها که خیلی دور، کم نور یا مبهم هستند و نمی توانند نور مرئی را ببینند، انرژی گرمایی ساطع می نمایند که می تواند به عنوان تشعشعات فروسرخ تشخیص داده گردد.

این یکی از ساده ترین ترفندهای JWST است. با استفاده از ابزار سنجش مادون قرمز خود، این تلسکوپ می تواند منطقه ها غبارآلود فضا را برای مطالعه نوری که بیش از 13 میلیارد سال پیش به وسیله کهن ترین ستارگان و کهکشان های کیهان ساطع شده بود، آنالیز کند.

بیشتر بخوانید:

• تصاویر هیجان انگیز و دقیق جیمز وب از سحابی شکارچی | منطقه ای که برای نخستین بار دیده می گردد

اینگونه بود که JWST تصویر میدان عمیق معروف خود را گرفت و به این ترتیب کوشش خواهد نمود حتی بیشتر به گذشته نگاه کند؛ به چند صد میلیون سال اول، پس از انفجار بزرگ. ستارگانی که تلسکوپ آشکار می نماید ممکن است امروز مدت ها باشد که مرده اند، اما از آنجایی که نور باستانی آنها سفر طولانی را در سراسر دنیا انجام می دهد، JWST چشم های ما را به یک سفر بی نظیر در زمان می برد.