آیا فراستی عطش دیده شدن دارد؟
به گزارش وبلاگ نرم افزار سریر، خبرنگاران: صحبت های تازه فراستی در دورهمیِ مدیری، مطابق روال همیشگی اش پر از حمله و طعنه بود، حالا بعضی دست به تحلیل شخصیت او زده اند، تحلیل هایی که لایه های تازه ای از کاراکتر فراستی را پیش رویمان می گذارد، چیزی فراتر از یک منتقدِ همواره شاکی، چندتایش را اینجا آورده ایم.
سیاوش صفریان پور
که سابقه اجرا در شبکه چهار را هم دارد، درباره فراستی نوشته: دو شب پیش که آقاى فراستى در دورهمى بود متوجه شباهت هاى او با چند نفر که می شناسم شدم. این طبقه انسانى عطش دیده شدن دارند. ممکن است در ظاهر رفتارشان براى کسب پول به نظر برسد، ولى آن ها بیش از هر چیز نیازمند توجه اند و این رفتارشان از سر ناچاریست. کافی ست پروداکت و فراوریشان را ببینیم! نداشتن توانمندى در خلق و فراوری پیروز این طبقه انسانى را وادار به هر کارى می نماید تا دیده شوند. حرف هاى عجیب و متوهمانه، توهین و تهمت زدن تنها شانس آن ها در زندگى است. البته فقط متوهم دانستن آن ها اشتباه است، آن ها بازى دروغین خود را آنقدر تکرار می نمایند که خودشان باورشان می گردد.این گروه کارگران کارخانه ابهام سازى و گل آلودکردن حقیقت هستند. از جلب توجه و حتى فحش خوردن یا بى آبرویى اورگاسم می شوند! جالبه، استخدام واژه هاى سخت و پیچیده گویى هر مسأله اى و خلق راهکار آسان براى آن مسأله وجه مشترک بیشتر آنهاست. این تفکر الگوى ظاهرى یکدیگر را تقلید می نمایند، همان ریش، همان عینک، همان دریدگى. ناگوار آنجاست که کلمات را به مسلخ ابتذال می برند، واژه هاى محترم مثل حقیقت را مستهلک می نمایند. یک سوى این اشکال در جامعه اى است که بى دقت آن ها را می شنود. اشکال شنیدن نیست، مشکل بى دقت شنیدن هرچیز است.
پوریا ذوالفقاری،
منتقد سینما هم درباره فراستی نوشت: مسعود فراستی آخرین منتقدی ست که حق دارد از زوال سلیقه مخاطبان سینمای ایران گله کند. او تنها منتقد تاریخ سینمای ماست که جدا از برنامه های پراکنده تلویزیونی اش بیش از یک دهه هفته ای چندساعت آنتن زنده تلویزیون را در اختیار داشته. اگر سلیقه مخاطب افت نموده - که نموده- فراستی قطعا در این زوال نقش داشته است. او می توانست در این ده سال نقد را به صدور حکم خوب و بد فرو نکاهد. می توانست به جای آویختن به نولان این کاره نیست و فورد اینکاره ست از لزوم مواجهه با آثار متنوع و ضرورت یافتن راه های ورود به دنیای هر اثر بگوید. می توانست بگوید هیچ فیلم خوبی کامل و بی نقص و هیچ فیلم بدی فاقد دست کم سکانس یا لحظه ای سینمایی نیست. پس باید دید و درگیر فیلم شد و نگاه انتقادی را با نگاه تمسخر آمیز اشتباه نگرفت.می توانست به جای تفاخر به نقد کردن با دیدن چند دقیقه از یک فیلم، بگوید گاه از اثری متوسط و حتی بد می توان نجوایی ارزشمند شنید که تحسین شده ترین آثار فاقد آنند. می توانست نقد را تبدیل به راهی برای تقسیم لذت کند و از اهمیت نفس آیین فیلم دیدن بگوید و از هر برنامه اش، ضیافتی از سینما و ادبیات و موسیقی بسازد و به مخاطبانش در دورافتاده ترین نقاط کشور، سرنخ هایی برای آغاز زندگی فرهنگی بدهد تا فریب هر جنس بنجلی را نخورند. می توانست بیاموزد و بیاموزاند که نقد یک اثر تبادل نظر با آن اثر است. مهم نیست اگر حتی مخاطب نفهمد شما فیلم را دوست داشته اید یا نه. نقد اصلا خودش یک اثر است. .
ولی چه کرد؟ حکم داد. طعنه زد. تیتر شد. سلبریتی شد. مضحک ترین تصویر ممکن را از یک منتقد ساخت. کارش رسید به جایی که مثل مسعود شصت چی مرد دوهزار چهره (که من اشتباهی بودم اش را در عروسی ها اجرا می کرد)، دعوت گردد به محافل و مثل همین حضورش در دورهمی بگوید فیلم بد است و ملت بخندند و برایش دست بزنند. فراستی تصویر منتقد را مخدوش کرد. نقد را به اظهار نظر و صدور حکم تقلیل داد. او پس از ده سال چنته اش چنان خالی مانده که در کتاب باز، کتاب اشتباهی معرفی می نماید و در دورهمی از بیضایی و کیارستمی خاطره می گوید تا دیده گردد. از کسانی که حتی یک دقیقه آنتن تلویزیون در اختیارشان قرار نگرفت اما فرهنگ ساز بودند.
علم الهدی،
کارشناس رسانه درباره فراستی می گوید: دلیل این نوشتارم تغییر زندگی کامبیز کاهه بعد از دستگیری بود که سینمای ایران یکی از بهترین منتقدین خود را از دست داد و او را به گوشه عزلت راندند! او در یکی از نوشته هایش در باره صندلی منتقد می نویسد:منتقد اگر محبوب نیست، می تواند محترم باشد و البته تنها و بی کس!و چه زیبا می نویسد از حال و روزهایی منتقدی به نام مسعود فراستی که محترم هم نیست!
مسعود فراستی، ثمره آنچه بر امثال کامبیز کاهه رفت، است!
مسعود فراستی، ثمره انچه بر بهرام بیضایی رفت، است!
مسعود فراستی، ثمره آنچه بر گلشیفته فراهانی رفت، است!
مسعود فراستی، ثمره آنچه بر سوسن تسلیمی رفت، است!
مسعود فراستی، ثمره آنچه بر بهروز وثوقی رفت، است!
مسعود فراستی، ثمره آنچه بر عباس کیارستمی رفت، است!
مسعود فراستی باید دیده گردد چون بیش از همه در این سرزمین جنس تقلبی دیده می گردد! نگاهی به صنعت(پراید)، فرهنگ(تتلو)، هنر(معماری شهرها) ، سیاست (زیادند) ورزش(شرایط فوتبال)، آموزش (موسسات کنکور)و ... بیاندازید و ببینید که چرا او نباید دیده گردد!
منبع: برترین ها